Kominek z płaszczem wodnym może przekazywać wytworzone w nim ciepło do instalacji centralnego ogrzewania z grzejnikami. Dzięki temu płynąca w niej woda jest ogrzewana ciepłem uzyskanym w kominku. Kominek z płaszczem wodnym może zastąpić tradycyjny kocioł, przyczyniając się tym samym do znacznego obniżenia kosztów ogrzewania domu.
Sprawdzi się on również podczas przygotowywania ciepłej wody użytkowej, która jest niezbędna chociażby do mycia. Ogrzaną przez kominek wodę można gromadzić w zasobniku i korzystać z niej, kiedy zajdzie taka potrzeba, nawet wówczas, gdy w kominku wygasł ogień. Decydując się na kominek z płaszczem wodnym mamy więc efektowną dekorację salonu, wydajne źródło ciepła na tanie i łatwo dostępne paliwo oraz ciepłe grzejniki i wodę użytkową.
Wkład kominkowy z płaszczem różni sie od wkładu powietrznego przede wszystkim budową. Jego korpus ma dwie ścianki (tak zwany płaszcz), pomiędzy którymi przepływa woda ogrzewając się od ognia w palenisku. Jest ona kierowana dalej do instalacji oraz do grzejników. W górnej części korpusu wkładu może zostać dodatkowo zamontowana wężownica, która ogrzeje przepływającą przez nią wodę użytkową. Krążenie wody w instalacji jest wymuszane przez pompę obiegową – do jej pracy niezbędna jest energia elektryczna.
Kupując kominek z płaszczem wodnym powinniśmy zwrócić uwagę na jego moc. Kominek z płaszczem wodnym powinien pracować z mocą nominalną, dostosowaną do zapotrzebowania na ciepło ogrzewanej powierzchni. Przyjmuje się, że 1 kW wkładu ogrzewa 10 m² (wraz z c.w.u w zasobniku o pojemności do 140 l). Czyli wkład o mocy 12 kW ogrzeje powierzchnię ok. 120 m². Moc wkładu z płaszczem wodnym powinna być również uzależniona od wielkości instalacji c.o..
Wybierając wkład kominkowy z płaszczem wodnym warto zwrócić uwagę na jego czopuch. Powinien być on wysoki, aby mogły się w nim nagromadzić spaliny zanim komin nabierze odpowiednio dużego ciągu. Warto sprawdzić, z czego został wykonany płaszcz wkładu. Najlepiej, jeśli będzie to stal kotłowa o grubości przynajmniej 4 mm. Wkłady o cieńszych ściankach płaszcza, wykonane z innych materiałów mają tendencje do rozszczelniania się pod wpływem ciągłego nagrzewania się i stygnięcia. Wkład kominkowy powinien być także wyposażony w szyber, pozwalający na regulację ciągu kominka. Ważne są również płomieniówki, znajdujące się w czopuchu kominka. Pełnią one podobną funkcję jak deflektor – odbierają one pozostałe ciepło od opływających je spalin. Wkład powinien być wyposażony w dolot dostarczający powietrze do wkładu z zewnątrz budynku. Taki kominek nie będzie czerpał powietrza z wnętrza domu, zakłócając tym samym pracę wentylacji. Warto też wyposażyć kominek w układ sterujący jego pracą czyli w sterownik.
Montaż kominka z płaszczem wodnym najlepiej zaplanować na etapie budowy lub gruntownego remontu domu – wówczas wykonanie instalacji nie będzie zbyt kosztowne. Kominek z płaszczem wodnym teoretycznie mógłby być jedynym źródłem ciepła w domu, jednak z uwagi na konieczność częstego dokładania opału i ryzykiem wygaśnięcia ognia, powinien współgrać z innym, podstawowym urządzeniem grzewczym, np. kotłem. Jeśli zastosujemy odpowiednią automatykę kocioł uruchomi się samoczynnie, gdy na skutek wygaśnięcia ognia w kominku temperatura spadnie poniżej ustalonej wartości. Najbardziej ekonomiczne rozwiązanie to montaż kominka z płaszczem wodnym w domu ogrzewanym drogą energią - gazem płynnym, olejem bądź energią elektryczną – wówczas oszczędności wynikające z zastosowania takiego urządzenia będą największe. Aby praca kominka z płaszczem była bezpieczna i nie dochodziło do wzrostu ciśnienia w instalacji należy zastosować otwarte naczynie zbiorcze, które umieszcza się nad najwyższym jej punktem.